در نظام آفرینش، مسئولیت و رنج طاقت فرسای تولید نسل به عهده زن گذاشته شده است،‌ زن است که باید سنگینی دوره بارداری و بیماری مخصوص این دوره را به عهده بگیرد، سختی زایمان و عوارض آن را تحمل کند، این‌ها همه از نیروی بدنی و عضلانی او می‌کاهد و توانایی‌اش را در کسب و کار، کاهش می‌دهد.

به گفته شهید مطهری: « زن و مرد از لحاظ نیروی کار، مشابه و مساوی آفریده نشده‌اند، عموماً توانایی‌های مردان برای کارهای اقتصادی و تولیدی به خصوص کارهای طاقت فرسای بدنی، بیشتر است.»

طبق ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی «در روابط زوجین، ریاست خانواده بر عهده شوهر است». تکلیف وی به پرداخت نفقه نیز از توابع و نتایج حقوقی ریاست او بر خانواده است، این وظیفه به حکم قانون است.

برخی از حقوق‌دانان به ماده ۱۱۰۴ قانون مدنی (تشیید مبانی خانواده) استناد می‌کنند و پرداخت نفقه را از موجبات تشیید (محکم کردن) خانواده می‌دانند و معتقدند که زوج در این جا نباید فکر کند که به زوجه احسان می‌کند، بلکه این کار از لوازم تأسیس و صیانت خانواده است.